چنين فرمودعالم ثقه جناب شيخ عليرضا گل محمّدى كه: روزى منزل مرحوم آيت اللّه گلپايگانى بودم و مجلس روضه تمام شد، چند نفر از اهل علم هم بودند و ميل به چايى در اين عده پیدا شد.
گفتم: هفت بار صلوات بر امام جواد عليه السلام بفرستيد، اينان چايى مى آورند.
چون صلوات را گفتند، يك سينى چائى آوردند و آورنده چايى گفت: اگر صبر كنيد باز چايى تازه دم برايتان مى آورم و بعد از لحظاتى كوتاه چايى تازه دم هم آورد!
از منزل آن مرحوم كه بيرون آمدم، توى كوچه شنيدم كه فرمود:چهارده هزار صلوات بر امام جواد براى رسيدن به بعضى از حوائج دنيوى مفيد است، و 14 صلوات براى فراهم شدن وسيله نقليه استفاده شود.
مدتها بود برآورده مى شد. به لطف آن امام علیه السلام هيچ مشكلى پيدا نمى شد. اما روزى براى سوار شدن تاكسى و سوارى مى خواستيم به راه آهن قم برويم تا بليط بگيرم و طريق رفتن به آنجا بخاطر كمبود ماشين، خيلى سخت بود، آن عدد صلوات را خواندم و هيچ خبرى نشد. هر چه ايستادم فايدهاى نداشت؛ در نفسم گفتم: چرا امروز اينطور شد و اين عنايت تأثير نكرد، شايد گناهى كردم و مستحق چنين توقفى شدم.
بعداز ظهر يا شب وقتى خوابيدم، در عالم رويا آقا سيد جوانى حدود 22 تا 24 ساله راديدم كه به من نگاه مىكند. فرمود: ما كى كم محبتى به تو كرديم كه امروز گله كردى!!
من عرض كردم: آقا من گناه را به گردن خودم انداختم و از شما شكوه و گلايهاى ندارم. از خواب كه بيدار شدم فهميدم كه امامان عليهم السلام هميشه به دوستان خود نظر و لطف دارند.
منبع : سایت گلستان کشمیری
