عنایت امام حسین علیه السلام به زائرین خود

مرحوم سيد عبدالحسين، كليددار حرم امام حسين عليه ‏السلام بود، مى‏ گفت:

پدرم شبى در حرم مطهّر مى‏ بيند عربى پا برهنه و خون آلود و كثيف، خود را به ضريح مى ‏مالد و عرض حال مى‏ كند! آن مرحوم دستور مى ‏دهد عرب بى‏ ادب را از حرم بيرون كنند. در حال بيرون رفتن عرب مى ‏گفت: اى حسين من گمان مى ‏كردم اينجا خانه توست، اكنون فهميدم كه خانه ديگرى است!

همان شب آن مرحوم در خواب مى ‏بيند كه امام حسين عليه ‏السلام در صحن مطهر روى منبر تشريف دارند و ارواح مؤمنين حضور دارند آن حضرت از خدّام خود شكايت مى ‏كند. كليددار عرض مى ‏كند:يا جدّاه! مگر چه خلاف و بى‏ ادبى ازما صادر شده است؟!
امام مى‏فرمايد: امشب عزيزترين مهمان‏هاى مرا از حرم با ناراحتى بيرون كردى، من از تو راضى نيستم و خدا هم از تو راضى نيست، مگر اينكه او را راضى نمايى!
عرض مى ‏كند: يا جدّاه او را نمى ‏شناسم و نمى ‏دانم كجاست!!
فرمود: الان درخانه حسن پاشا (نزديك خيمه گاه) خوابيده و به حرم خواهد آمد، او با ما كارى داشت كه انجام داديم و آن شفاى فرزند مفلوجش بود. فردا با قوم و قبيله ‏اش به زيارت مى‏ آيند، پس به استقبال آن‏ها برو.

از خواب كه بيدار مى شود، باچند نفر خدّام مى‏ رود و در همانجا كه امام فرموده بود، او را مى‏يابد و دستش را مى‏بوسد، و با احترام او را به خانه ‏اش مى‏آورد و خوب از او پذيرايى مى ‏كند. فرداى آن شب هم به اتفاق سى نفر خادم به استقبال او مى‏رود. چند قدم كه بر مى ‏دارند مى‏بينند، جمعى شادى كنان بچه مفلوج آن عرب كه به عنايت امام حسين عليه‏ السلام شفا يافته را مى ‏آورند؛ و همه با هم به حرم مطهر مشرف مى ‏شوند.

 منبع : سایت گلستان کشمیری